Om 10 over 9 staat Marianne op de stoep en gaan we met z'n allen weer naar het ziekenhuis.
Tegen 10 uur worden we opgehaald door dr. Bancsi.
Marianne, Jerry en de kids gaan zitten en ik kleed me uit voor de echo (inwendig).
Dr. Bansci stelt me gerust door te zeggen dat het vruchtje goed groeit. Hij zegt dat hij in het vruchtje een hartje ziet bewegen en ik roep iedereen erbij. Even later horen we het allemaal: de hartslag van mijn baby! Het mooiste geluid van de wereld!
Jerry heb ik volgens mij nog nooit zo gelukkig zien kijken als op dat moment. We zijn allemaal gelukkig en opgelucht. Het eerste tastbare bewijs dat alles toch goed is.
Dr. Bancsi zegt ons dat de bloeding die ik heb gehad toch een vroege miskraam is geweest, maar dat ik daarna gelijk weer zwanger ben geworden! Dat is de enige logische verklaring die hij kan bedenken voor dit alles. Ook zegt hij dat ik nu een keuze moet gaan maken bij welke gyneacoloog ik wil blijven tijdens de rest van de zwangerschap. Ik heb kies voor dr. Bancsi.
Ik geef hem een hand en hij feliciteerd ons met het goede nieuws en ik moet een afspraak maken voor over 5 weken. Dat wordt 3 september om 13.40.
In de auto bel ik mijn mama en natuurlijk is zij ook blij om eindelijk goed nieuws te horen.
Als we thuiskomen maken we Jeroen nog even gek door te zeggen dat het een tweeling is, hij snapt immers toch niets van de echo hahaha. Jeroen zegt gelijk dat hij dat vanaf het begin af aan heeft gezegd en begint te lachen. Maar na een kwartiertje zeggen we toch maar dat het er maar 1 is. Alleen blijft hij volhouden dat het er 2 zijn. Ik wordt al gek bij de gedachte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten