Hoera, wel ZWANGER

Vandaag is het zover, om 9:45 moeten we in het ziekenhuis zijn voor weer een echo. Maar dit keer gaan we kijken of we een hartslag kunnen vinden. Ik ben dan ook erg zenuwachtig en heb vannacht bijna niet geslapen.
Om 10 over 9 staat Marianne op de stoep en gaan we met z'n allen weer naar het ziekenhuis.
Tegen 10 uur worden we opgehaald door dr. Bancsi.
Marianne, Jerry en de kids gaan zitten en ik kleed me uit voor de echo (inwendig).
Dr. Bansci stelt me gerust door te zeggen dat het vruchtje goed groeit. Hij zegt dat hij in het vruchtje een hartje ziet bewegen en ik roep iedereen erbij. Even later horen we het allemaal: de hartslag van mijn baby! Het mooiste geluid van de wereld!
Jerry heb ik volgens mij nog nooit zo gelukkig zien kijken als op dat moment. We zijn allemaal gelukkig en opgelucht. Het eerste tastbare bewijs dat alles toch goed is.
Dr. Bancsi zegt ons dat de bloeding die ik heb gehad toch een vroege miskraam is geweest, maar dat ik daarna gelijk weer zwanger ben geworden! Dat is de enige logische verklaring die hij kan bedenken voor dit alles. Ook zegt hij dat ik nu een keuze moet gaan maken bij welke gyneacoloog ik wil blijven tijdens de rest van de zwangerschap. Ik heb kies voor dr. Bancsi.
Ik geef hem een hand en hij feliciteerd ons met het goede nieuws en ik moet een afspraak maken voor over 5 weken. Dat wordt 3 september om 13.40.

In de auto bel ik mijn mama en natuurlijk is zij ook blij om eindelijk goed nieuws te horen.
Als we thuiskomen maken we Jeroen nog even gek door te zeggen dat het een tweeling is, hij snapt immers toch niets van de echo hahaha. Jeroen zegt gelijk dat hij dat vanaf het begin af aan heeft gezegd en begint te lachen. Maar na een kwartiertje zeggen we toch maar dat het er maar 1 is. Alleen blijft hij volhouden dat het er 2 zijn. Ik wordt al gek bij de gedachte!

Zwanger of niet

Het begin...

Vrijdag 8 juni 2007 kon ik niet langer meer wachten en heb ik de zwangerschapstest gedaan. ik was nog maar 1 dag overtijd, maar toch...
Na een paar minuten keek ik in het schermpje en zeg ik een streepje, of toch niet??? Ik heb de test in alle hoeken van de kamer bekeken, maar ik wist het niet zeker, dus hup, op de fiets, naar de dokter. De assistente keek ook naar de test en bevestigde mijn gevoel. Hoera, ik ben zwanger.
Heb natuurlijk gezlijk mijn ma gebeld en die was ook erg blij. 's Avonds heb ik het aan Marianne, Jeroen, Roy en Melissa verteld. Ook hun vonden het erg leuk, maar Marianne leek het nog niet helemaal te bevatten hahaha.
Zaterdag komt ze wel even langs om ons een schattig babypakje te brengen! Het is toch doorgedrongen dat ze oma wordt hahaha.
Maar die dag begin ik te vloeien als we in Kernwasser Wunderland zijn, lijkt me niet goed, dus zondags bel ik de huisartsen dienst en daar wordt me verteld dat ik maandag gelijk de dokter moet bellen. Maandagmiddag ben ik bij de dokter geweest en heb ik gelijk een afspraak bij de gyneacoloog dr. Vos voor donderdag. Donderdag 14 juni konden ze niets zien bij de gyneacoloog en moet ik dinsdag 3 juli weer terugkomen. 3 juli kan ze nog niets zien behalve wat verdikt slijmvlies en mijn HCG waarde is nog maar 60. Ze denkt aan een vroege miskraam of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en dus moet ik maandag weer terugkomen. Maandag's is er nog steeds hetzelfde te zien, niets dus, behalve wat verdikt slijmvlies en voordat ik naar huis ga moet ik weer bloed prikken.
Als het niet goed zou zijn dan moet ik een kijkoperatie ondergaan om te zien waar de zwangerschap zich eventueel bevindt. Ik vind het verschrikkelijk allemaal.
's Avonds staat dr. Vos op mijn voicemail met de mededeling dat mijn HCG is gestegen van 60 naar 960. Dat is een stijging van 900 in 6 dagen en over het algemeen moet dat positief zijn, maar voor alle zekerheid moet ik toch donderdag weer terugkomen en voor die tijd weer bloed laten prikken.
Als we bij de dokter zitten, verteld ze me dat mijn HCG in 3 dagen naar 3000 is gestegen. We gaan weer een echo maken om te kijken of we iets kunnen zien. Ze ziet een zwarte vlek in de baarmoeder, maar ook een opgezwollen eierstok, dus om zeker te weten haalt ze er een collega bij, dr. Bancsi. Hij zegt gelijk dat het een goede zwangerschap is naar zijn mening, maar om geen risico's te lopen, moet ik zaterdag weer terugkomen voor een echo. Want als het wel buiten de baarmoeder zit, moeten ze er wel vroeg bij zijn, omdat je eraan kunt overlijden!! Erg vrolijk worden we er iig niet van, maar we mogen nu meer hoop hebben dat het een goede zwangerschap is en een kleine kans dat het buitenbaarmoederlijk is.Alleen klopt het beeld wat ze nu zien met de duur avn een evt. zwangerschap, want wat ze zien past bij het beeld van een zwangerschap van van zo'n 5 weken, maar ik zou al 9 weken zwanger moeten zijn. Beetje vaag allemaal dus.
Zaterdag ga ik weer met Marianne en de kids naar Rijnstate en heb ik een afspraak bij dr. Bancsi, want dr. Vos is met vakantie. Er wordt weer een echo gemaakt en het begint er allemaal steeds beter uit te zien, want hij is er nu zeker van dat het een normale zwangerschap in de baarmoeder is. De vraag is nu alleen nog of het zich nog goed gaat ontwikkelen en dus mag ik dinsdag weer terugkomen voor een echo. We zijn weer wat hoopvoller!
Vandaag dus weer een echo gemaakt en het ziet er allemaal nog steeds goed uit. Om meer kans te hebben dat we bij een volgende echo het hartje kunnen horen, maken we een afspraak voor maandag. Dan zou ik 6 weken zwanger moeten zijn en zouden we het hartje moeten kunnen horen. Nu wordt het echt spannend!!!