Ik begin mijn eerste blog met het verhaal van mijn American Steffordshire Terrier die ik 2 maanden geleden in heb moeten laten slapen. Dit is het verhaal wat ik destijds op mijn hyves heb gepost:
Zena: bij mij gekomen in januari 2002 en is ingeslapen op 12 februari 2007!
Zena was haar naam en ze was een 5 jaar oud teefje. (rechts op de foto) Ik heb haar als pup gekregen en ze was een geweldige hond voor iedereen. Volwassenen, kinderen en honden. Maar dat veranderde toen ze werd gegrepen door een Mechelse Herder toen ze 8 maanden was. Sinds die tijd ging ze niet meer zo goed met andere honden. Ook met mijn ex heeft ze het niet makkelijk gehad. Hij treiterde haar regelmatig en hij vond het ook niet erg om haar een paar flinke meppen te verkopen.
Maar gelukkig kreeg ze haar rust toen mijn ex en ik uit elkaar gingen. En ze had het helemaal geweldig toen we met z'n allen naar velp gingen verhuizen. Naar een huis met een grote tuin. Maar op een gegeven moment ging dat ook mis. Onze andere hond, Misty, een Shih Tsu van 8 jaar werd regelmatig door Zena gewaarschuwd. Terwijl het beestje weinig deed, maar het ging steeds goed. Tot de fatale zaterdag van 10 februari.
Ik was brood aan het smeren voor de kinderen, toen ik ineens een gegrom en gejank hoorde. Tot mijn schrik had Zena Misty goed te pakken. Ik pakte Zena bij haar nekvel en gelukkig liet ze meteen los, maar het kwaad was al geschied. Misty bloede als een rund en haar kaak hing er scheef bij. Bij de dierenarts werd me verteld dat we haar wel konden laten opereren, maar dat er geen garantie was dat alles weer goed zou komen. Plus haar oog was ook zo beschadigd, dat het oog er op den duur uit zou moeten. Mijn vriend en ik hebben toen besloten dat het voor Misty genoeg was geweest en hebben we besloten om haar in te laten slapen.
De mensen uit mijn omgeving begonnen toen op me in te praten dat ik Zena ook weg moest doen, omdat het nu niet meer vertrouwd was met de kinderen. En ook de dierenarts zei dat het misschien beter was als ik Zena in liet slapen. Daardoor begon ik te twijfelen en vertrouwde ik haar niet meer. Als ze al naar mijn kinderen keek, werd ik al nerveus, waardoor zij ook nerveus werd. Al met al geen goede situatie dus. Maar ik kon mijn vriendin niet in de steek laten, dus belde ik die maandag erop met een hele goede Amstaff fokker. Deze zei dat we konden proberen om haar te herplaatsen, maar dat dat zeer moeilijk was, omdat ze al 5 was en gedragsproblemen had. En hoe moeilijk het ook zou zijn, zou het misschien toch het beste zijn om de hond in te laten slapen. Ik hakte gelijk de knoop door na dat gesprek en heb de dierenarts opgebeld. We zouden om 8 uur 's avonds terecht kunnen.
Om half 7 heb ik de kids naar opa en oma gebracht en heb ik nog even een uur alleen met Zena doorgebracht. Ik heb duizendmaal sorry gezegd en ik hoop dat ze me begreep. Om kwart voor 8 zijn mijn vriend en ik naar de dierenarst gereden. Een kwartier na de eerste spuit begon ze flink te wankelen en is ze rustig bij me komen liggen. Ik heb haar op de bank getild, want niemand anders mocht aan haar komen. Toen kreeg ze de 2e spuit en was ze binnen 5 minuten weg. En mijn hart brak in tweeen. Ik sweer dat ze met me meehuilde, maar ze keek met een blik alsof het goed was zo.
Nu een week later kan ik nog steeds niet kijken naar de lege plek in de woonkamer waar eerst haar mand stond. Haar mand staat nu in de gang, omdat ik hem nog niet in de schuur kan zetten voordat ik het definitief af kan sluiten en ik vraag haar nog steeds elke dag of ze me wil vergeven voor wat ik heb gedaan. Elke dag lig ik te huilen in de mand als iedereen boven slaapt, want niemand kan begrijpen wat voor band ik had met Zena. Zena was mijn kind, mijn vriendin. Ze voelde precies mijn stemming aan. Was ik blij, was zij het ook, was ik verdrietig, zij ook. Was ik chagerijnig, dan was Zena het ook.
Nooit zal een andere hond haar plaats in kunnen nemen. Ik heb vanaf kinds af aan verschillende honden gehad, maar Zena zit diep in mijn hart. Ik hoop van ganse harte dat er ook een plek daarboven is voor honden en dat ze altijd bij me zal blijven ook al zal ik haar nooit meer zien. Maar ik zal haar nooit vergeten en hoop dat ze me heeft vergeven.
Ik hou van je Zena
Geen opmerkingen:
Een reactie posten